Bon Dia!

De eerste twee weken zitten er bijna op. Heel veel gezien en heel veel meegemaakt. De tijd is tot nu toe echt voorbijgevlogen. Ook al staan we 's morgens om 05:30 uur op (niet geheel zonder moeite) en zijn we om 06:45 uur aanwezig op stage, de ochtend vliegt voorbij.

De Marnix is een Nederlands-talige school maar er zitten heel weinig Nederlandse kinderen op en de jongste kinderen kunnen geen Nederlands, maar spreken alleen Papiaments. Dat was in het begin heel lastig, maar nu komen we er met handen en voeten al heel goed uit. De meeste kinderen hebben nu wel door, dat als ze papiamets spreken, wij hen niet verstaan, sommige kinderen ratelen gewoon door. We beginnen al wel heel wat woorden op te vangen van wat ze tegen ons zeggen, dat is wel leuk. Als de kinderen binnen komen moeten ze een handje geven en zeggen: Goedemorgen juffrouw (....), dit moet ook als ze weer weg gaan. hiet spreken de kinderen niet met 1 of 2 woorden, maar altijd met 3.

De methodes en lessen komen allemaal uit Nederland, want het is een Nederlands talige school. Als ze dan methodes willen aanschaffen kunnen ze ook alleen maar naar Nederland. Schatkist is hier ook erggg populair. De kinderen worden wel heel anders behandelt. Er wordt veel geschreeuwd tegen de kinderen, dat wij er soms nog wel een beetje van schrikken, maar nu we een paar lessen hebben gegeven komen wij er achter da dit de enige manier is om de kinderen stil te krijgen en op hun stoel te laten zitten. Thuis wordt er tegen ze geschreeuwd en hier dus ook. Wij beginnen het al aardig te leren, al is het heel raar om dat de eerste keren te doen. Maar serieus, het werkt! Vanmorgen waren ze echt hard aan het kletsen en ik had de klas alleen, één keer mijn stem omhoog gegooid en toen waren ze een half uur lang zooo lief geweest. Dat is echt een record voor ze, beloning: liedje Helicopter aanleren én erbij dansen, wat de kinderen echt heel goed kunnen hier. Sta je echt versteld van.

Wij vinden dat de kinderen hier al een stuk zelfstandiger zijn als bijvoorbeeld kleuters in Nederland. Als je in NL je veter niet kan strikken, doet de juf het 'even snel' voor je, hier wordt je in de zon gezet, met je schoen, en als het je is gelukt, mag je weer terugkomen in de klas. En jaa, dan moet je natuurlijk wel! Ze worden hier dus sneller zelfstandig gemaakt. Als een kind slaapt in de klas (wat ook regelmatig gebeurd) wordt er hard op de tafel geslagen, waarop het kind enorrrm schrikt, dan wordt het meegesleurd, en het hoofdje wordt onder de koude kraan gehouden, gezicht en haar gewassen, en het moet weer gaan zitten. Ik vind het elke keer weer zoo sneu om te zien. Zelf wil ik het echt niet toepassen, dit hoeft ook niet hoor, maar het is niet leuk om te zien. Dit zijn zo maar twee voorbeelden van straffen die kinderen krijgen. Totaal anders als in NL, dat is echt wennen. Maar wel een hele ervaring.

Op school zitten we in de karnaval-commissie, wat over een paar weken een heel grote happening is en waar veel mensen uit verschillende landen op af komen. Je merkt ook wel dat het eiland drukken wordt. Wij helpen mee het karnavalfeest op school te organiseren voor de kinderen op 24 februari. Hebben we heel veel zin in.

We zijn gevraagd of we in Maart mee willen, naar het 'Kids For Koral' weekend. Dit gaat buiten school om. De organisatoren zoeken nog vrijwilligers. Kinderen uit achterstandscholen en wijken, komen dan een weekend snorkelen en op kamp, we gaan dan ook naar het sea aquarium hier op Curacao. (soort Dolfinarium, maar dan anders) Natuurlijk gaan we mee. Hebben we zin in!

Dit was het wel weer voor nu. Verder met de lesvoorbereidingen, want huiswerk moeten we wel gewoon maken! Bedankt voor de berichtjes, die zijn altijd leuk om te lezen. Als er vragen zijn, proberen we die in de volgende log te beantwoorden.

Groetjes vanuit de zon!!

A
C &
A